Z dziejów szkoły…,
czyli najważniejsze wydarzenia z historii Gimnazjum I Liceum im. Braci Śniadeckich w Żninie
Z chwilą I rozbioru Polski zarówno Żnin, jak i całe Pałuki, znalazły się pod zaborem pruskim. Polityka zapoczątkowana wówczas przez władze zaborcze skierowana była na wynarodowienie ludności polskiej. Jej głównym celem stało się zniszczenie świadomości narodowej Pałuczan, a przede wszystkim ostoi polskości – języka ojczystego i religii. Klęska zaborczych armii w I wojnie światowej umożliwiła odrodzenie się w listopadzie 1918 roku niepodległej Polski, jednakże status ziem zaboru pruskiego ciągle był uzależniony od decyzji zapadających w Wersalu. Pałuczanie, synowie ziemi wielkopolskiej, czynem zbrojnym sami zapewnili włączenie dzielnicy do II Rzeczpospolitej. Odzyskanie niepodległości zapoczątkowało długotrwały proces budowania wszelkich struktur nowo powstałego państwa. Priorytetem stała się polonizacja administracji. W ustabilizowanym politycznie państwie mającym określone granice i system ustrojowy można było reorganizować szkolnictwo. Odzyskanie niepodległości postawiło przed władzami oświatowymi trudne zadanie stworzenia jednolitego systemu edukacji, ponieważ polityka germanizacyjna nie sprzyjała rozwojowi polskiego nauczycielstwa, brakowało wykwalifikowanej kadry.
Ważnym czynnikiem wspierającym rozwój edukacji na Pałukach była działalność duszpasterzy angażujących się w misję tworzenia ośrodków edukacyjnych. Z kolei żnińscy nauczyciele, pomimo niewystarczającej liczby odpowiednio wykształconych pedagogów, powołali do życia Towarzystwo Nauczycieli Polaków, które na gruncie kulturalnym wzmacniało ducha polskości. Budowa struktur oświatowych na Pałukach nie byłaby możliwa, gdyby nie migrujący na tereny Wielkopolski mieszkańcy byłego zaboru austriackiego. To właśnie z byłego zaboru austriackiego przybyli na Pałuki: m.in. Marian Henryk Golec, założyciel powiatowych struktur Związku Nauczycielstwa Polskiego czy Jan Słomka, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, twórca świetności żnińskiego Gimnazjum.
W 1919 roku, na terenie Żnina, działały następujące placówki oświatowe: średnia koedukacyjna szkoła miejska, która w następnym roku przekształcona została w sześcioklasową szkołę wydziałową oraz szkoły dla mniejszości narodowych – Żydów i Niemców. Oprócz tego w mieście działała szkoła zawodowa i szkoła gospodarcza. Potrzebę utworzenia w mieście gimnazjum zasygnalizowali rodzice na spotkaniu 22 czerwca 1923 roku z ówczesnym burmistrzem - Józefem Bukowskim. Podjęto wówczas decyzję, że z nowym rokiem szkolnym 1923/1924 powstanie placówka o nazwie – „Męskie Prywatne Gimnazjum Klasyczne im. Braci Śniadeckich”. Na stanowisko kierownika Szkoły powołano księdza Kazimierza Kinastowskiego, który zaproponował tę funkcję księdzu Leonowi Śmiszniewiczowi. Odejście księdza Leona Śmiszniewicza do Liceum Krzemienieckiego opóźniło inaugurację roku szkolnego. Pierwszy dzwonek zabrzmiał dopiero 20 września 1923 roku. Naukę w budynku dawnej szkoły ewangelickiej rozpoczęła grupa 29 uczniów. Grono Pedagogiczne tworzyli: ksiądz Kazimierz Kinastowski, wykładający religię, odpowiedzialny za edukację muzyczną organista Paweł Piwkowski oraz Romuald Paluszkiewicz, student medycyny z Janowca, uczący pozostałych przedmiotów.
Szkoła finansowana była z opłat uczniowskich, które zmieniały się z każdym miesiącem, co było spowodowane fatalną sytuacją gospodarczą państwa. O skali hiperinflacji niech świadczy fakt wzrostu czesnego w okresie od września 1923 roku do kwietnia 1924 roku o ponad 16.000%! Sytuacja ustabilizowała się w wyniku reformy premiera Władysława Grabskiego. Zastąpienie marki polskiej - złotym ustabilizowało poziom czesnego w wysokości 25 złotych. Z chwilą powstania Gimnazjum dostrzeżono konieczność powstania jednostki nadzorującej placówkę. Organem nadzoru gospodarczego zostało powstałe 6 - osobowe miejscowe Kuratorium, w skład którego wchodzili, oprócz księdza Kinastowskiego, burmistrz miasta - Józef Bukowski, kupiec Heliński, ziemianin Katafiasz, przedsiębiorca Kokocha i zastępca procesowy - Ratajski. Szkoła otrzymała także wsparcie ze strony Magistratu. Miasto wzięło na siebie ciężar prowadzenia administracji gospodarczej oraz subwencjonowania.
Kolejny rok szkolny 1924/1925 przyniósł zmianę na stanowisku kierownika placówki, którym został dawny śremski nauczyciel - Jan Machowski. Wzrost zainteresowania młodzieży edukacją w żnińskim Gimnazjum spowodował konieczność otwarcia dwóch oddziałów, z łączną liczbą 49 uczniów, oraz zatrudnienia dodatkowych nauczycieli. Rok ten przeszedł do historii także jako okres heroicznej walki o Szkołę. W wyniku niedopatrzenia o istnieniu Gimnazjum nie poinformowano pisemnie Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego, wobec czego organ ten zakwestionował legalność działalności Szkoły. Na skutek próśb delegacji Gimnazjum udało się utrzymać jej istnienie pod nazwą – „Kursy przygotowawcze do gimnazjum w Żninie”. Placówka, decyzją Kuratorium, przeszła pod nadzór powiatowego inspektora szkolnego i otrzymała zgodę na prowadzenie kursów tymczasowo na rok szkolny 1924/1925. Poważnym problemem Gimnazjum był budżet placówki finansowany z czesnego. Brak środków uniemożliwiał zatrudnienie wykwalifikowanych pedagogów, co, zdaniem Kuratorium, było niezbędne dla dalszego funkcjonowania Szkoły. Z inicjatywą rozwiązania problemu finansowego Gimnazjum wyszli rodzice, którzy na spotkaniu rodzicielskim 25 czerwca 1925 roku wystąpili z wnioskiem o przejęcie Szkoły przez miasto, co zostało jednogłośne przyjęte uchwałą Rady Miejskiej 13 sierpnia 1925 roku. Od tej pory środki finansowe na utrzymanie Gimnazjum pochodziły nie tylko od rodziców, ale również z budżetu miasta. Stabilizacja finansowa stworzyła możliwość pozyskania wykwalifikowanej kadry profesorskiej, której posiadanie było wymogiem Kuratorium, by otrzymać koncesję na prowadzenie placówki w kolejnych latach. Powierzenie stanowiska dyrektora Franciszkowi Szychlińskiemu, nauczycielowi gimnazjum w Ostrowiu pod Wieluniem, zaowocowało zezwoleniem władz oświatowych na prowadzenie Szkoły w roku szkolny 1925/1926. pod nazwą „Miejskie Gimnazjum Klasyczne im. Braci Śniadeckich w Żninie”
Aby ułatwić młodzieży przechodzenie z innych placówek edukacyjnych do żnińskiego Gimnazjum, przekształcono gimnazjum typu klasycznego na gimnazjum humanistyczne, co zostało zaakceptowane przez Radę Miejską 19 kwietnia 1926 roku. Gimnazjum jako placówka oświatowo-wychowawcza realizowała stawiane przed szkolnictwem zadania. Ważnym czynnikiem w wychowaniu młodzieży była współpraca Szkoły z lokalnym społeczeństwem. Służyło temu powstanie w 1926 roku Koła Przyjaciół Gimnazjum, które od 23 lutego 1935 roku działało pod nazwą Koło Rodzicielskie przy Gimnazjum. Nie mniejszą uwagę przywiązywano do budowania świadomości narodowej oraz krzewienia sprawności fizycznej wśród żnińskich żaków. W tym procesie istotną rolę odegrała utworzona w 1927 roku, z inicjatywy profesora Antoniego Ecksteina, drużyna harcerska im. Zawiszy Czarnego.
W marcu 1927 roku istnienie placówki zostało zagrożone. Wizytacja dr Stanisława Węckowskiego, przedstawiciela Kuratorium, wykazała szereg nieprawidłowości. W audycie Kuratorium Oświaty po raz kolejny padł zarzut braku odpowiedniej kadry nauczycielskiej, która, zdaniem wizytatora, negatywnie wpływała na poziom nauczania. Raport końcowy był niepomyślny dla placówki i przyczynił się do nieprzyznania zezwolenia na prowadzenie Gimnazjum w kolejnym roku szkolnym. Od decyzji Kuratorium wniesiono odwołanie do Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Równocześnie miejscowy Magistrat oraz Koło Przyjaciół Gimnazjum podjęło usilne próby, by utrzymać istnienie placówki. Jedną z pierwszych decyzji służących poprawie jakości kształcenia było przeniesienie Szkoły do nowego lokalu. Od roku szkolnego 1927/1928 roku siedzibą Gimnazjum stał się budynek dawnej szkoły niemieckiej.
W październiku 1927 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora placówki. Poprzedniego dyrektora, Franciszka Szychlińskiego, który otrzymał funkcję inspektora oświaty w Kanadzie, zastąpił Stanisław Michalski. Urząd ten sprawował do końca roku szkolnego. Rozpatrzenie odwołania od decyzji Kuratorium przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego spowodowało kolejną wizytację przedstawiciela organu nadzoru pedagogicznego, która zakończyła się przyznaniem koncesji na kursy przygotowawcze typu humanistycznego w zakresie klas I - III oraz typu klasycznego w zakresie IV - V klasy do końca roku szkolnego. Dalsze funkcjonowanie placówki uzależnione było od realizacji warunków wskazanych w wytycznych Kuratorium. Organ nadzorujący szczególnie podkreślił tutaj potrzebę przebudowy budynku oraz zatrudnienie dodatkowych pedagogów z odpowiednimi kwalifikacjami. Wraz z końcem roku szkolnego rozpoczęto pracę remontowo - budowlane w placówce, czego efektem było oddanie wraz z nowym rokiem szkolnym 1928/1929 - II piętra budynku.
Wraz z pierwszym dzwonkiem nowego roku nastąpiła zmiana na stanowisko kierownika placówki Funkcję dyrektora Szkoły powierzono Janowi Słomce. Nowy kierownik, pochodzący z Galicji absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, doprowadził do rozkwitu żnińskiego Gimnazjum.
W przejętej przez niego placówce w roku szkolnym 1928/1929, w sześciu klasach, kształciło się 82 uczniów, którzy mieli do dyspozycji pracownię fizyczno – chemiczną, gabinet historyczno - przyrodniczy oraz salę rysunkową i robót ręcznych. Na potrzeby uczniów oraz Grona Pedagogicznego oddano bibliotekę uczniowską i nauczycielską, połączoną z czytelnią, której nadano imię Klemensa Janickiego. Czytelnia, obok swojej pierwotnej funkcji, była również miejscem zebrań licznych kół zainteresowań funkcjonujących w Szkole. Od 1929 roku młodzież pod bacznym okiem Władysława Piekutowskiego, absolwenta petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych, zgłębiała wiedzę i umiejętności plastyczne w ramach Kółka Miłośników Sztuki. W placówce działały także: Koło Krajoznawcze, prowadzone przez Jana Słomkę, oraz Kółko Radioamatorskie, nad którym opiekę sprawował nauczyciel matematyki i fizyki - Jan Cepuch. Systematyczne prace nad poprawą jakości kształcenia(wszyscy pedagodzy posiadali ukończone studia wyższe) zaowocowało decyzją Kuratorium o udzieleniu od nowego roku szkolnego 1929/1930 pozwolenia na otwarcie klasy VII.
Siedmioklasowa placówka weszła w nowy rok szkolny z 107 uczniami. Priorytetem zarówno władz Szkoły, jak i pedagogów, stało się podnoszenie poziomu kształcenia połączonego ze wspieraniem zainteresowań żnińskich żaków. W Gimnazjum młodzież mogła poszerzać swoją wiedzę i umiejętności w ramach licznych kół zainteresowań, m.in. prężnie działały kółko polonistyczne, klasyczne oraz romanistyczne. Ponadto wprowadzono obowiązkowy śpiew kościelny, który stał się fundamentem powstałego w Szkole chóru gimnazjalnego. Poza tym władze Gimnazjum, chcąc usprawnić i uatrakcyjnić zajęcia wychowania fizycznego, podjęły decyzję o wynajęciu sali gimnastycznej w Domu Polskim (znajdującym się w miejscu dzisiejszego Żnińskiego Domu Kultury). O wzroście efektywności pracy Szkoły świadczy fakt, iż decyzją Kuratorium z dnia 10 maja 1930 roku placówka, wraz z nowym rokiem szkolnym, otrzymała pozwolenie na otwarcie klasy VIII.
22 czerwca 1930 roku miał miejsce szczególnie podniosły dzień w historii Gimnazjum - poświecenie sztandaru szkolnego ufundowanego ze składek i zbiórek uczniowskich oraz datków darczyńców. Uroczystość poprzedziło okolicznościowe nabożeństwo, podczas którego ksiądz dr Lucjan Wilhelm dokonał aktu poświęcenia chorągwi w obecności dyrekcji placówki, społeczności uczniowskiej, delegacji towarzystw oraz zaproszonych gości. Po mszy św., na żnińskim rynku, odbyła się defilada przed nowo ufundowanym Szkole sztandarem. Obchody zakończyła zorganizowana w Domu Polskim akademia, na którą złożyły się okolicznościowe przemówienia oraz występ chóru gimnazjalnego.
Ważnym wydarzeniem była również zorganizowana 21 listopada 1930 roku, z inicjatywy Gimnazjum, uroczystość upamiętniającą 100. rocznicę śmierci wybitnego Pałuczanina - Jana Śniadeckiego. Oprócz duchowieństwa oraz władz miejskich w obchodach uczestniczył przedstawiciel Uniwersytetu Wileńskiego – profesor Kazimierz Sławiński, który ofiarował placówce dwa cenne portrety Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Jednym z punktów obchodów uroczystości było wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę Miejskiej Hali Gimnastycznej. Przy słowach „Bogurodzicy” poświecenia kamienia węgielnego dokonał biskup Antoni Laubitz. Dzięki funduszom pochodzącym z różnych źródeł budowę hali rozpoczęto 28 maja 1931 roku.
W tymże roku szkolnym 1930/1931, w dniach 5-7 maja, odbył się pierwszy w dziejach Szkoły egzamin dojrzałości. Przystąpiło do niego pięciu abiturientów, wszyscy złożyli egzamin pozytywnie.
W latach trzydziestych XX wieku nastąpiła zmiana w świadomości i mentalności społeczeństwa. Echa tych przeobrażeń dotarły również na Pałuki. Decyzją Kuratorium z 15 września 1931 roku w placówce wprowadzono nauczanie koedukacyjne w klasach I- III. W wyniku przeprowadzonej rekrutacji Szkoła przyjęła 29 uczennic, co zwiększyło liczbę wszystkich uczniów do 174.Wychowawstwo nad dziewczętami przejęła profesor Jadwiga Piotrowiczowa. Spore zainteresowanie edukacją w Gimnazjum doprowadziło do uruchomienia w latach 1932 – 1934 zajęć koedukacyjnych w klasach IV- VI, a 29 maja 1935 roku Kuratorium wyraziło zgodę na wspólne wychowanie oraz nauczanie dziewcząt i chłopców we wszystkich oddziałach placówki, której nazwa od 23 maja 1934 roku brzmiała „Miejskie Gimnazjum Koedukacyjne im. Braci Śniadeckich w Żninie”.
W kwietniu 1932 roku Absolwenci czynnie uczestniczący w życiu Szkoły założyli Koło Absolwentów Gimnazjum, którego prezesem został Stanisław Gąsiorowski. Abiturienci Gimnazjum objęci zostali specjalnym programem pomocowym miejscowego Magistratu. Uruchomione specjalne subwencje były poważnym wsparciem finansowym dla młodzieży kontynuującej naukę na studiach wyższych. Stypendium przyznane m.in.: Witoldowi Walczakowi, Feliksowi Kończalowi, Łucji Marlewskiej, Walerianowi Pance czy Leonowi Mnichowskiemu pozwoliło im na podjęcie edukacji na wyższej uczelni. Wśród absolwentów żnińskiego Gimnazjum dużą popularnością cieszyły się: Uniwersytet Warszawski oraz Uniwersytet Poznański.
W roku szkolnym 1933/1934 powiększyła się baza materialna Szkoły.10 czerwca 1934 roku poświęcono i oddano do użytku salę gimnastyczną.
Początek roku szkolnego 1936/37 przyniósł długo oczekiwaną decyzję Kuratorium. Rozporządzeniem z lipca 1936roku placówka otrzymała pełne prawa gimnazjum publicznego, jednakże niekorzystna sytuacja gospodarcza kraju, będąca pochodną zawirowań gospodarczych na świecie, a także coraz realniejsza wizja konfliktu światowego, odcisnęły swoje piętno na działalności Gimnazjum. Grono Pedagogiczne podjęło decyzję, iż w okresie od 1 października 1936 roku– do 31 marca1937 roku opodatkuje swoje miesięczne dochody w wysokości 1 % na Fundusz Obrony Narodowej, a kolejny 1% zadeklarowało się płacić na fundusz walki z bezrobociem. Trudności finansowe spowodowały również, iż z końcem roku szkolnego 1936/1937 Magistrat miasta Żnina zrezygnował z prowadzenia Gimnazjum. Decyzją Kuratorium nowym organem prowadzącym placówkę, a zarazem właścicielem, zostało Towarzystwo Szkolne funkcjonujące w formie spółki. 19 czerwca 1937 roku Szkoła zmieniła swoją nazwę na „Prywatne Gimnazjum Koedukacyjne im. Braci Śniadeckich w Żninie” oraz „Prywatne Liceum Koedukacyjne im. Braci Śniadeckich”.
Pojawienie się nowego właściciela wiązało się także ze zmianą na stanowisku dyrektora. Po 9 latach z urzędu musiał ustąpić Jan Słomka. Na Jego następcę Towarzystwo Szkolne wysunęło kandydaturę Romana Piotrowicza zatwierdzoną przez Kuratorium dnia 16 sierpnia 1937 roku.
Ważnym wydarzeniem w dziejach Szkoły była uroczystość uczczenia 100. rocznicy śmierci Jędrzeja Śniadeckiego i jubileusz 15-lecia Gimnazjum.19 czerwca 1938 roku w obchodach, obok przedstawicieli miejscowych władz i społeczeństwa, uczestniczył przedstawicieli Kuratorium – dr Jakóbiec, wśród zaproszonych gości znaleźli się również delegaci Uniwersytetu Wileńskiego i Poznańskiego. Kulminacyjnym momentem uroczystości było odsłonięcie tablicy pamiątkowej ku czci braci Śniadeckich.
Koniec roku szkolnego 1938/1939 nie zapowiadał wybuchu konfliktu, który przeszedł do historii jako konflikt globalny, a jego pierwszą ofiarą stało się młode państwo polskie. Stosunki polsko – niemieckie nie układały się najlepiej, ale wierzono, że dyplomacja jest w stanie zażegnać polityczne spory. Dynamika wydarzeń w ostatnich dniach sierpnia 1939 roku spowodowała, iż wizja wojny stała się naprawdę realna.
Tymczasem odnowiony budynek Szkoły wyposażony w nowe sprzęty był gotowy, by we wrześniu po raz kolejny przywitać uczniów. Decyzją Kuratorium inaugurację nowego roku szkolnego zaplanowano na 11 września, jednak „pierwszy dzwonek” tego września nie zadzwonił. Agresja hitlerowskich Niemiec 1 września 1939 roku i zajęcie Żnina 5 września uniemożliwiły wznowienie zajęć. Dyrektor Roman Piotrowicz wraz z woźnym – panem Sylwestrem Rościszewskim w pośpiechu zabezpieczyli przed zniszczeniem archiwum szkolne, część zbiorów bibliotecznych i sztandar.
Rozpoczął się trudny dla mieszkańców Żnina okres. Polityka władz okupacyjnych mająca na celu zniszczenie ducha polskości prowadzona była z całą stanowczością od momentu zajęcia miasta. Terror i strach stanowiły podstawę polityki okupacyjnej. W pierwszych dniach II wojny światowej zginęli dwaj uczniowie Szkoły – Bronisław Poliwka i Zygmunt Wojciechowski, zamordowani z rąk volksdeutschów we wsi Brzyskorzystew.
Z chwilą przejęcia władzy w mieście okupant zajął budynek placówki, który został zaadoptowany na potrzeby czteroklasowej szkoły niemieckiej, natomiast w sali gimnastycznej urządzono pracownię krawiecką.6 grudnia 1939 roku dyrektora Romana Piotrowicza wywieziono do Generalnego Gubernatorstwa.
Dynamiczna sytuacja na froncie na początku stycznia 1945 roku spowodowała załamanie się potęgi militarnej Niemiec. Dnia 21 stycznia 1945 roku nacierające na zachód wojska radzieckie wyzwoliły Żnin. Od tego momentu rozpoczął się trudny proces przywracania polskości zarówno w administracji państwowej, jak i w strukturach oświatowych. Reorganizacją szkolnictwa zajął się w powiecie inspektor szkolny - M. Zalski, który od początku zetknął się z ogromnymi trudnościami - brakiem wykwalifikowanej kadry nauczycielskiej. W 40 szkołach w powiecie uczyło zaledwie 33 nauczycieli. Problem ten dotknął również żnińską placówkę. Z dawnego Grona Pedagogicznego do pracy zgłosiły się tylko trzy osoby.
Z chwilą wyzwolenia miasta odbudową struktur żnińskiego Gimnazjum i Liceum zajął się mgr Henryk Malak, który wraz ze studentami: Edmundem Bachorą oraz Fabianem Rybickim rozpoczął pracę nad reaktywacją placówki. 28 marca1945 roku - po blisko 6-letnim zesłaniu w Generalnym Gubernatorstwie - powrócił do Żnina dyrektor Roman Piotrowicz. Profesor, po uzyskaniu zatwierdzenia przez Kuratorium, objął ponownie stanowisko kierownika Szkoły i rozpoczął organizację nowego roku szkolnego.
Problem braku odpowiednio wykwalifikowanej kadry nauczycielskie próbował rozwiązać miejscowy Inspektorat Oświaty, który zorganizował w kwietniu 1945 rok kurs przygotowawczy dla osób posiłkujących nauczycieli. Natomiast władze Liceum przekształciły jedną z klas w oddział o profilu pedagogicznym, dzięki czemu w roku szkolnym 1951/1952 szkolę opuściło 15 wykwalifikowanych pedagogów.
Wspomniany brak kadry nauczycielskiej to nie jedyny problem, z którym musiała sobie poradzić dyrekcja placówki. Władze niemieckie zniszczyły część klas, a co ważniejsze, większość pomocy dydaktycznych, w tym praktycznie całość zasobów biblioteki szkolnej, ocalał jednak księgozbiór uratowany we wrześniu 1939 roku przez woźnego, pana Sylwestra Rościszewskiego. Dnia 6 kwietnia 1945 roku naukę rozpoczęto w klasach pierwszych i drugiej, natomiast 14 dni później wznowiono proces kształcenia w pozostałych oddziałach. Stan liczebny wyniósł 259 uczniów. W tym nietypowym roku szkolnym uroczysta inauguracja nastąpiła 16 kwietnia 1945 roku, a zajęcia trwały do 25 lipca. Nowością było stworzenie w placówce klasy, w której obok młodzieży szkolnej naukę mogły pobierać osoby dorosłe. W tym oddziale realizowano programy mocno skrócone, ograniczone do niezbędnych treści. Pierwszy egzamin dojrzałości miał miejsce już w lipcu 1945 roku. Podchodzili do niego uczniowie, którzy nie mogli zdać matury z powodu wojny i okupacji.
Ogromne zainteresowanie edukacją w żnińskiej placówce(w roku szkolnym 1946/1947 liczba uczniów wyniosła 338), spowodowało, iż zaczęto odczuwać trudności lokalowe. Nauka odbywała się w głównym budynku, natomiast część dawnych pomieszczeń Szkoły okupant przeznaczył na mieszkania dla czterech rodzin. Przyczyniło się to do podjęcia decyzji o wprowadzeniu systemu nauki zmianowej, przy czym dyrekcja placówki wraz z Towarzystwem Szkolnym, będącym nadal właścicielem i koncesjonariuszem żnińskiego Gimnazjum i Liceum, rozpoczęła już we wrześniu 1945 roku starania o pozyskanie pałacu w Górze na bursę szkolną, która miała częściowo rozwiązać problemy lokalowe. Z inicjatywy dyrektora Romana Piotrowicza powołano Obywatelski Komitet Rozbudowy Gimnazjum skupiający władze lokalne oraz dyrekcję placówki. Głównym celem organu było znalezienie rozwiązania problemu deficytu środków lokalowych. W przeddzień pierwszego spotkania organizacyjnego Komitetu, 11 lipca1947 roku, Powiatowa Rada Narodowa, na wniosek dyrektora Szkoły, przeznaczyła jeden milion złotych z dodatkowych środków budżetowych na plan rozbudowy placówki. Jedną z pierwszych decyzji nowo powołanego Obywatelskiego Komitetu było rozebranie starego budynku gospodarczego. Pracę nad tym przedsięwzięciem rozpoczęły się już w sierpniu przy zaangażowaniu młodzieży szkolnej.
Rozwiązaniem problemów finansowych Szkoły było upaństwowienie placówki, które nastąpiło co prawda rozporządzeniem Ministra Oświaty 30 marca 1946 roku, jednak przejście Gimnazjum i Liceum pod egidę państwa nie nastąpiło(akt notarialny został podpisany dopiero 27 września 1948 roku). Ciężar finansowania placówki spoczął na dotychczasowym właścicielu, czyli na Towarzystwie Szkolnym. Pierwsze wsparcie ze strony państwa uzyskano 14 grudnia 1946 roku, Ministerstwo Oświaty przeznaczyło wówczas środki na sfinansowanie siedmiu etatów nauczycielskich.
W 1948 roku nastąpiły zmiany organizacji szkolnictwa. Dotychczasowe Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące przemianowano na Szkołę Średnią Ogólnokształcącą stopnia licealnego kształcącą młodzież w klasach VIII - XI. Liczny nabór młodzieży spowodował, iż władze Szkoły już w czerwcu prognozowały utworzenie w roku szkolnym 1948/1949 ośmiu klas czynnych przy siedmiu izbach lekcyjnych. Częściowo trudności lokalowe miało rozwiązać pozyskanie od władz Powiatu baraku poniemieckiego oraz subwencji na remont budynku. Przeniesienie i adaptacja baraku na potrzeby szkolne, rozpoczęte dopiero w sierpniu 1948 roku spowodowało, że dyrekcja placówki musiała podjąć decyzję, iż w zainaugurowanym nowym roku szkolnym 1948/1949 nauka będzie odbywać się w systemie zmianowym. W jednej z klas VIII zajęcia rozpoczynały się o godzinie 12.30, a klasę tę tworzyła młodzież mieszkająca w Żninie.
W tym roku szkolnym, 19 stycznia 1949 roku, nastąpiło uroczyste odsłonięcie pamiątkowej tablicy upamiętniającej wszystkich uczniów Szkoły zamordowanych przez Niemców w czasie II wojny światowej. Tablica została umieszczona na szczytowej ścianie korytarza I. piętra budynku.
1 grudnia 1949 roku skończył się pewien etap w historii żnińskiego Liceum. Z tym dniem przestał pełnić obowiązki dyrektora pan Roman Piotrowicz (pozostał na stanowisku nauczyciela matematyki), a decyzją Kuratorium Oświaty stanowisko to powierzono nauczycielowi historii - mgr Hieronimowi Gramlewiczowi.
Pomimo trudności finansowych i lokalowych dyrekcja Szkoły dbała o wysoki poziom edukacji. Renoma placówki napawała dumą z wzorowo wypełnianej funkcji dydaktycznej, a jakość kształcenia przekładała się na spore zainteresowanie edukacją w żnińskim Liceum. W zainaugurowanym nowym roku szkolnym 1950/1951 naukę w placówce rozpoczęło 278 uczniów. 15 września1950 roku do użytku oddany został poniemiecki barak zaadoptowany na potrzeby Szkoły. W budynku wygospodarowano miejsce na sale lekcyjne dla dwóch klas oraz świetlicę, jednak nie rozwiązało to problemów lokalowych, z którymi borykały się poprzednie władze placówki.
Młodzież kształcąca się w żnińskim Liceum, oprócz zajęć dydaktyczno – wychowawczych, mogła rozwijać swoje zainteresowania, uczestnicząc w kółkach przedmiotowych i zajęciach pozalekcyjnych. Do najprężniej działających w owym czasie można zaliczyć kółko polonistyczne oraz astronomiczne. Nie bez znaczenia dla atmosfery życia szkolnego była działalność zespołu teatralnego młodzieży licealnej istniejącego przy Kole Polonistycznym, który pod opieką nauczyciela języka polskiego – Janusza Księskiego uświetniał uroczystości szkolne oraz promował sztukę wśród mieszkańców Żnina. Janusz Księski dołączył do Grona Pedagogicznego w roku szkolnym 1953/1954 i zaszczepił wśród uczniów Liceum zamiłowanie do sztuki i języka ojczystego. Pod Jego bacznym okiem w placówce rosło młode pokolenie doceniające piękno rodzimej literatury i słowa mówionego. Ogromnym sukcesem grupy teatralnej było zdobycie, 25 marca 1955 roku, I miejsca w eliminacjach powiatowych. Wystawiony Poemat pedagogiczny Antoniego Makarenki został doceniony i wyróżniony także podczas eliminacji wojewódzkich 24 kwietnia 1955 roku, zdobywając III miejsce.
Profesor Janusz Księski był również wielkim miłośnikiem przyrody. To właśnie dzięki staraniom profesorów: Janusza Księskiego i Rajmunda Muszarskiego młodzież mogła podziwiać piękno polskich Tatr i udać się po raz pierwszy za granicę, do Czechosłowacji.
Na szczególną uwagę zasługuje również działalność koła PCK oraz Szkolnego Koła Sportowego, które odgrywało istotną rolę w kształtowaniu kultury fizycznej młodzieży. Uczniowie żnińskiego Liceum, wspierani przez nauczycieli wychowania fizycznego: profesor Krystynę Gawełdę, profesor Teresę Czapiewską oraz profesora Tadeusza Talarczyka (uhonorowanego w 1972 roku przez władze państwa Złotym Krzyżem Zasługi za promowanie sprawności fizycznej) uzyskiwali mistrzowskie wyniki zarówno na szczeblu powiatowym, jak i wojewódzkim. Licealiści mieli szczególne osiągnięcia w takich dyscyplinach jak: lekkoatletyka, siatkówka chłopców, koszykówka czy tenis stołowy.
Na terenie Szkoły rozwijały się także prężnie sekcja strzelecka (opiekę nad nią sprawował nauczyciel przysposobienia obronnego – profesor Józef Kowalski) oraz kolarska.
Bardzo duże znaczenie w realizacji zadań dydaktyczno– wychowawczych miały także imprezy o charakterze turystycznym. Młodzież Liceum uczestniczyła, między innymi, w wycieczce do Warszawy czy Trójmiasta. Ciekawym przedsięwzięciem był zorganizowany w dniach 2-15 lipca 1958 roku, przez nauczyciela wychowania fizycznego – Tadeusza Talarczyka, wędrowny obóz kolarski, dzięki któremu młodzież na jednośladach zwiedzała i odkrywała przepiękne zakątki dawnego województwa bydgoskiego i olsztyńskiego.
23 lutego 1958 roku na zebraniu w sali Powiatowego Domu Kultury, z inicjatywy Komitetu Organizacyjnego przy LO, powstaje Społeczny Komitet Budowy nowego gmachu Liceum Ogólnokształcącego w Żninie. Podczas spotkaniu zasygnalizowano również konieczność powstania bursy szkolnej, dzięki której młodzież pochodząca z terenów zamiejscowych miałaby lepszy dostęp do edukacji w żnińskim Liceum. W warunkach słabo rozwiniętej komunikacji internat zapewniłby zakwaterowanie uczniom pochodzącym z okolicznych wsi.
Odgórne przesunięcie oddania nowego budynku Szkoły na rok 1962 spowodowało interwencję przedstawicieli rodziców oraz lokalnych władz w Kuratorium Oświaty w sprawie natychmiastowego rozpoczęcia budowy nowej siedziby Liceum. Doprowadziło to do wizytacji placówki przez przedstawiciela Kuratorium. Oględziny budynku, 24 czerwca 1959 roku, przez specjalną Komisję Kuratoryjną, zaowocowały podjęciem decyzji o rozpoczęciu prac nad budową nowego gmachu wiosną 1960 roku. Budynek miał zostać oddany do użytku w 1961 roku. Wykonawcą zostało Budowlane Przedsiębiorstwo Powiatowe w Mogilnie. Prace budowlane zaplanowane na wiosnę 1960 roku ruszyły dopiero w czerwcu po osobistej interwencji dyrektora Hieronima Gramlewicza u władz wojewódzkich. 3 sierpnia 1963 roku podczas inauguracji nowego roku szkolnego dokonano oficjalnego otwarcia nowej siedziby Liceum wyposażonej w nowy sprzęt i pomoce dydaktyczne. Z kolei 1 grudnia 1964 roku oddano do użytku internat szkolny, którego kierownictwo powierzono profesorowi Rajmundowi Muszarskiemu. Wybudowanie nowej siedziby Szkoły zamykało niewątpliwie pewien etap w historii żnińskiej instytucji oświatowej. Problemy lokalowe, z którymi od początku istnienia placówki zmagała się dyrekcja, zdały się bezpowrotnie kończyć.
Adekwatnie do stawianych w poszczególnych okresach zadań w Szkole realizowano również działalność wychowawczą. Stałym elementem pracy były uroczystości urządzane w formie akademii, apeli czy poranków. Uroczystą oprawę miało także powtórne odsłonięcie 21 czerwca 1953 roku pamiątkowej tablicy ku czci braci Śniadeckich przez rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu – prof. dr Antoniego Basińskiego. Tablica ufundowana dzięki szczodrości mieszkańców Pałuk odsłonięta została po raz pierwszy 19 czerwca 1938 roku, zrabowana przez hitlerowców, została odnaleziona powojnie w Austrii i wróciła do Żnina.
Uroczystości szkolne towarzyszyły również kolejnym rocznicom ważnych wydarzeń. Podniosły charakter miały obchody 200. rocznicy urodzin Jana Śniadeckiego 14 września 1956 roku. W programie uroczystości, oprócz okolicznościowego poranka, zorganizowano także wystawę pamiątek i dokumentów rodziny Śniadeckich.
Początek lat 70. XX wieku zapisał się szczególnie w historii Szkoły. Podniosłym wydarzeniem była uroczystość wręczenia żnińskiej uczelni, 27 lutego 1971 roku, sztandaru szkolnego ufundowanego przez Komitet Rodzicielski.
W Szkole nastąpiły kolejne zmiany personalne. Z dniem 1 września 1973 roku na emeryturę udał się wieloletni dyrektor żnińskiego Liceum – mgr Hieronim Gramlewicz. Wakat ten 3 września 1973 roku objął – profesor Rajmund Muszarski, który sprawował funkcję dyrektora do 30 listopada, po czym stanowisko to 1 grudnia 1974 roku powierzono– mgr. Zdzisławowi Bąkowi.
Nowym przedsięwzięciem w życiu Szkoły lat 70. stało się utworzenie, z inicjatywy mgr Jolanty Dobaczewskiej, grupy kabaretowej „Buda”, której premierowy występ miał miejsce 3 grudnia 1976 roku. W sezonie 1976/1977 zespół tworzyli: Aleksandra Buzała, Iwona Ratajczak, Jacek Mielcarzewicz oraz Tomasz Wysocki, natomiast za oprawę muzyczną odpowiadał Dominik Księski. Kabaret swoimi występami uświetniał uroczystości szkolne oraz imprezy okolicznościowe, między innymi studniówkę czy pożegnanie klas maturalnych. Nie bez znaczenia dla atmosfery życia szkolnego była także działalność zespołu dramatycznego i muzycznego.
Ważnym wydarzeniem wpisanym w kalendarz imprez Liceum stały się również obchody Dnia Żartu – Prima Aprilis czy juwenalia. W tych dniach społeczność szkolna przebierała się i w barwnych korowodzie maszerowała ulicami Żnina, Radosna beztroska atmosfera panująca podczas tych przedsięwzięć pozwalała „na chwilę” zapomnieć o trudach uczniowskiego życia.
Uczniowie byli również angażowani w prace społeczne. Corocznie, w czynie społecznym, zbierali kukurydzę, wykopywali ziemniaki lub buraki bądź sadzili drzewka. Udrożniali także ruch uliczny oraz pomagali odśnieżać miasto podczas „zimy stulecia”.
W połowie 1980 roku kryzys ekonomiczny i polityczny istniejącego systemu osiągnął swój szczyt. Siły opozycyjne wymusiły utworzenie NSZZ „Solidarność”. W nowych warunkach przeobrażeniom uległy realia pracy Szkoły. W żnińskim Liceum nastąpiły zmiany kadrowe. Dyrektor Zdzisław Bąk przestał pełnić tę funkcję z końcem sierpnia 1980 roku, a na stanowisku zastąpił go mgr Stanisław Musiał. We wrześniu 1980 roku obowiązki dyrektora przejął mgr Feliks Malinowski. To właśnie z inicjatywy dyrektora Feliksa Malinowskiego w maju 1981 roku odbyło się pierwsze spotkanie z absolwentami Szkoły - maturzystami z rocznika 1931.
Sukces „Solidarności” na Wybrzeżu i możliwość utworzenia niezależnych od władz związków zawodowych wykorzystali także mieszkańcy Żnina. Wieloletni nauczyciel Liceum, mgr Andrzej Wybrański, rozpoczął organizowanie struktur NSZZ „Solidarność” w mieście i powiecie. Tzw. grupa inicjatywna spotkała się po raz pierwszy w żnińskim ogólniaku. W styczniu 1982 za działalność opozycyjną mgr Andrzej Wybrański został aresztowany. 4 czerwca 1989 roku został posłem na Sejm X kadencji.
22 stycznia 1982 roku, w ramach obchodów rocznicy wyzwolenia Żnina, w Liceum dokonano uroczystego otwarcia „Kącika Pamięci Narodowej” połączonego z ponownym odsłonięciem tablicy upamiętniającej poległych w czasie II wojny światowej uczniów Gimnazjum i Liceum. Płyta pamiątkowa została przeniesiona z dawnego budynku Szkoły. Ekspozycję wzbogacił obraz artysty malarza Tadeusza Małachowskiego zatytułowany „Pieta Polska”.
Z kolei 24 października 1983 roku Liceum gościło w swoich murach przedstawicieli z Belgii, Bułgarii, Turcji, Stanów Zjednoczonych oraz Węgier, którzy przybyli na Międzynarodowy Kongres Esperantystów.
1 września 1985 roku ponownie dyrektorem został mgr Zdzisław Bąk, który zarządzał placówką do 31 sierpnia 1990 roku.
Obraz Szkoły tego okresu to przede wszystkim działalność Harcerskiego Klubu Turystycznego „Włóczykij”, który powstał we wrześniu 1985 roku z inicjatywy mgr Jolanty Dobaczewskiej. „Włóczykijem” mógł zostać każdy. Klub zrzeszał nie tylko młodzież szkolną, ale również absolwentów Liceum. Jego celem było popularyzowanie różnych form turystyki. Istotę klubu stanowiły obozy, wycieczki, zimowiska, a także rajdy, wycieczki piesze czy też spotkania śpiewankowe. Zapraszano również ciekawe osobowości. „Włóczykij” gościł, miedzy innymi, Jacka Kowalskiego (pieśniarza, poetę i tłumacza) czy himalaistę Aleksandra Lwowa. Kuratorium Oświaty i Wychowania w Bydgoszczy wysoko oceniło działalność klubu, przyznając mu dotację na zakup sprzętu wspinaczkowego.
W wyniku starań dyrektora, w 1988 roku. zawitała do szkoły nowoczesność. W grudniu dokonano otwarcia pracowni komputerowej. Od tego momentu rozbudowane jest zaplecze techniczne.
W 1990 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. 1 września funkcję tę objął mgr Andrzej Wybrański.
Z inicjatywy dyrektora mgr Andrzeja Wybrańskiego zmodernizowano boisko szkolne, a rok później Liceum zyskało nowe pomieszczenie. 18 maja 1992 roku nastąpiło uroczyste otwarcie sklepiku oraz baru „Alcybiades”.
Nowym elementem lat 90. w działalności Szkoły stało się czasopismo „Wzrok Ludu” (wydawane do dziś), organ prasowy Obozowego Klubu Opozycyjnego. Narodziny gazetki miały miejsce 11 lipca 1989 roku podczas obozu wędrownego Harcerskiego Klubu Turystycznego „Włóczykij”. Pierwszy numer pisemka ukazał się 19 listopada 1989 roku w nakładzie 10 egzemplarzy. Zespół redakcyjny tworzyli wówczas: Rafał Kaźmierski, Jakub Janowski, Artur Zakrzewski i Maksymilian Szczekot. Radą i doświadczeniem służyła redaktorom mgr Jolanta Dobaczewska. Przełomowym momentem w życiu gazetki był 4. numer, który ukazał się 1 września 1990 roku. Od tego wydarzenia czasopismo stało się ogólnodostępnym miesięcznikiem i zyskało szerokie grono czytelników nie tylko wśród społeczności uczniowskiej. „Wzrok Ludu” ukazuje się regularnie, czasami pojawiają się wydania okolicznościowe, a od listopada 1992 gazetka posiada dodatek „Humanista”, pismo kulturalne licealistów. Czasopismo, mające początkowo na celu popularyzację turystyki, z czasem towarzyszy życiu szkolnemu, komentuje wydarzenia i prezentuje twórczość literacką licealistów, staje się oficjalnym pismem Szkoły, głosem jej uczniów. „Wzrok Ludu” szybko zostaje zauważony. 29 maja 1995 roku zajmuje II miejsce w ogólnopolskim konkursie na najlepszą gazetkę szkolną, a rok później zdobywa główną nagrodę w ogólnopolskim konkursie ogłoszonym przez Fundację Batorego i „Wyzwania”. Prestiżowym osiągnięciem było również I miejsce w konkursie „Junior Newsweek 2004” na najlepszą gazetkę w Polsce w wersji internetowej oraz główna nagroda w Ogólnopolskim Konkursie „Forum Pismaków”(kwiecień 2005).
Mimo, że na przestrzeni prawie 30 lat istnienia gazetki zmieniali się jej opiekunowie i zespoły redakcyjne, „Wzrok Ludu” co roku zostaje laureatem Regionalnego Konkursu Gazetek Szkolnych organizowanego przez Kujawsko – Pomorskie Centrum Edukacji Nauczycieli w Bydgoszczy.
Lata 90. to również okres podejmowania różnorodnych eksperymentów dydaktycznych, których celem było stałe podnoszenie jakości kształcenia. We wrześniu 1991 roku w dwóch klasach trzecich została wprowadzona przez mgr Jolantę Dobaczewską innowacja pedagogiczna z języka polskiego.
Istotną rolą Szkoły jest nie tylko przekazywanie wiedzy, ale także kształtowanie postaw. W tym okresie licealiści włączają się do ogólnopolskiej akcji Jurka Owsiaka – Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, wykazują również postawy proekologiczne, organizując z okazji Światowego Dnia Ziemi pierwszy w historii Szkoły Tydzień Ekologiczny.
Z końcem roku szkolnego 1992/1993, 25 czerwca, przedstawiciele Kuratorium Oświaty, Grono Pedagogiczne oraz młodzież pożegnali dyrektora Szkoły mgr Andrzeja Wybrańskiego, który otrzymał stanowisko w Najwyższej Izbie Kontroli w Warszawie. Obowiązki dyrektora przejęła mgr Małgorzata Kurto.
W 1993 roku przypadała 70. rocznica powstania Gimnazjum i Liceum. Decyzję o przygotowaniu pierwszego w historii Szkoły Zjazdu Absolwentów i Uczniów Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego podjęto jeszcze w czasie kadencji mgr Andrzeja Wybrańskiego. Uroczystości odbyły się 24 i 25 września 1993 roku. Z tej okazji uczestnicy Zjazdu ufundowali pamiątkową tablicę upamiętniającą zasłużonych dla Szkoły nauczycieli, pracowników oraz uczniów. Tablicę, umieszczoną na ścianie internatu (obecnie siedziba CKU w Żninie), odsłonił Januariusz Stodolny- Kurator Oświaty i Wychowania. Podniosłej chwili towarzyszył występ chóru „Moniuszko”. W ramach obchodów jubileuszu została wydana monografia „70 lat Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Braci Śniadeckich w Żninie”.
W życiu Szkoły szczególne chwile były również wówczas, kiedy to odwiedzali Ją znamienici goście. W latach 1993 – 2003 licealiści uczestniczyli w spotkaniu z alpinistą Tadeuszem Laukajtysem, członkinią Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska - posłanką Marią Zajączkowską, posłem Tadeuszem Lewandowskim, współczesnym prozaikiem i publicystą –Ireneuszem Gwidonem Kamińskim oraz z mgr Andrzejem Rosiakiem, dyrektorem Muzeum Regionalnego w Żninie. Z kolei 15 listopada, z okazji obchodów Dni Patrona Szkoły, placówka gościła doc. dr hab. – Edmunda Frychowskiego, pracownika naukowego WSP w Bydgoszczy.
Priorytetem w pracy dydaktycznej Szkoła była zawsze jakość kształcenia, o czym świadczą osiągnięcia uczniów w olimpiadach przedmiotowych, a także wyniki egzaminów dojrzałości. W 1997 roku Liceum Ogólnokształcące im. Braci Śniadeckich zajęło III miejsce w rankingu szkół województwa bydgoskiego. Głównym kryterium była tutaj średnia ocen z pisemnego egzaminu dojrzałości, natomiast rok później w rankingu „Gazety Wyborczej” żnińska placówka uplasowała się na VI miejscu w województwie. Biorąc pod uwagę liczbę abiturientów z roku 2003, którzy kontynuowali edukację na wyższej uczelni, Szkoła , w klasyfikacji „Newsweeka”, uplasowała się na 10.miejscu w województwie.
Ważnym czynnikiem w życiu Szkoły była również współpraca ze środowiskiem lokalnym oraz integracja z innymi szkołami powiatu. Z całą pewnością służyły temu: Powiatowy Konkurs Matematyczno – Informatyczno – Geograficzny „MIG”, organizowany przez mgr Hannę Katafiasz i mgr Tomasz Katafiasza z ZSE – H w Żninie, oraz Powiatowy Konkurs Ortograficzny, którego pomysłodawcą był mgr Jarosław Pluciński. Oba przedsięwzięcia stały się imprezą miejską z udziałem reprezentantów z wielu placówek.
W czasie kadencji mgr Małgorzaty Kurto następuje także rozwój form działalności szkolnej. Niewątpliwie nową formą artystyczną był Festiwal Młodych Talentów odbywający się w ramach Święta Wiosny oraz Dzień Europejski (17 kwietnia 1998), podczas którego młodzież szkolna mogła poznać kulturę i obyczaje 15 krajów europejskich. Z kolei w marcu 1999 roku podczas wycieczki do Londynu licealiści sprawdzili swoje kompetencje językowe. Rok później, dzięki zaangażowaniu mgr Aurelii Orłowskiej oraz mgr Dominiki Goltz, uczniowie ponownie odwiedzili Londyn i zwiedzili Canterbury.
Od 1 września 2003 roku stanowisko dyrektora powierzono mgr Andrzejowi Kurkowi, absolwentowi żnińskiego Liceum, który tę funkcję pełni do chwili obecnej.
W czasie kadencji mgr Andrzeja Kurka nastąpiła modernizacja i rozbudowa Liceum. Dyrektor podjął zdecydowane kroki, by kompleks zabudowań Szkoły wzbogacił się o nowoczesny obiekt sportowo – rekreacyjny. Na przełomie roku 2004/2005 rozpoczęły się rozmowy z organem prowadzącym- Starostą Żnińskim Zbigniewem Jaszczukiem i Zarządem Powiatu. W maju 2005 roku dokonano wstępnych badań gruntu, które zadecydowały o możliwości powstania obiektu przy Liceum. W grudniu tego roku przedstawiono wstępny projekt budynku, a budowa hali została ujęta w planie inwestycyjnym. 24 marca 2009 roku firma budowlana „Budopol S.A.” rozpoczęła prace, które kilka dni wcześniej symbolicznym wbiciem łopaty zainicjowali: Starosta Żniński - Zbigniew Jaszczuk, Dyrektor I LO - Andrzej Kurek, Przewodniczący Komisji Oświaty – Robert Luchowski, August Rymer – Kierownik Wydziału Urbanistyki Starostwa Powiatowego w Żninie oraz Grzegorz Szweda, kierownik budowy. Rozpoczęcie tak ogromnej inwestycji nie byłoby możliwe bez zaangażowania i wsparcia finansowego Starosty Żnińskiego – Zbigniewa Jaszczuka, Zarządu Powiatu oraz Ministerstw Sportu i Turystyki.
Trwającą przeszło rok inwestycję oficjalnie oddano do użytku 4 września 2010 roku. Budynek został dobrze wkomponowany w istniejącą zabudowę, a z budynkiem szkolnym połączony został długim, zadaszonym korytarzem, jego całkowita powierzchnia wynosi 1917 m2. Hala jest wielofunkcyjna, przystosowana do uprawiania czterech dyscyplin sportowych na pełnowymiarowych boiskach: piłki siatkowej, koszykówki, piłki ręcznej oraz piłki nożnej. Oprócz gier zespołowych, można na niej uprawiać inne dyscypliny sportu, takie jak tenis czy badminton. Obiekt posiada także ścianę dla miłośników wspinaczki skałkowej. Do dyspozycji osób korzystających z hali jest również siłownia i kawiarenka. Na parterze znajdują się pomieszczenia specjalnego użytku (szatnie, umywalnie, przystosowane również dla osób niepełnosprawnych oraz magazyn sprzętu sportowego). Co istotne, z obiektu mogą korzystać nie tylko uczniowie Liceum czy Zespołu Szkół Ekonomiczno- Handlowych w Żninie, ale również mieszkańcy miasta i okolic. Uroczystość połączono z obchodami 5. rocznicy nadania imienia Ziemi Żnińskiej 2. Batalionowi 1. Pomorskiej Brygady Logistycznej. Ceremonię otwarcia hali sportowo – rekreacyjnej poprowadzili Dyrektor I Liceum Ogólnokształcącego mgr Andrzej Kurek oraz Krzysztof Ratajczak, absolwent Liceum, koordynator do spraw audycji sportowych Radia „Merkury”.
Dwa lata później, w maju 2012 roku, dzięki przystąpieniu do projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko – Pomorskiego, kompleks zabudowań szkolnych wzbogacił się o w pełni wyposażone obserwatorium astronomiczne. Budowa żnińskiego obiektu rozpoczęła się w 2010 roku. Od września 2012 roku odbywają się tam regularne zajęcia. Licealni koordynatorzy projektu: mgr Tomasz Kanarkowski oraz mgr Sebastian Topolski corocznie od maja do sierpnia prowadzą pokazy przeznaczone dla całej społeczności lokalnej. W obserwatorium odbywają się również warsztaty astronomiczne zarówno dla młodzieży, jak i osób dorosłych.
W kolejnych latach bazę sportową uzupełniło boisko do plażowej piłki siatkowej, natomiast w roku jubileuszowym, 2018, oddano do użytku boisko wielofunkcyjne z siłownią zewnętrzną. Teren rekreacyjno – sportowy Szkoły wzbogacił się, między innymi, o skocznię w dal, z nowoczesną nawierzchnią. Obiekt nosi imię absolwenta Liceum, rocznik 1969, olimpijczyka -Michała Joachimowskiego.
W latach 2003 – 2018, dzięki wsparciu władz oświatowych, przeprowadzono w placówce szereg inwestycji. W tym okresie w placówce wymieniono okna, odnowiono elewację, a nad wejściem głównym umieszczono pełną nazwę Szkoły oraz wizerunki Jej patronów, ponadto wyremontowano wejście główne oraz boczne, a także zmodernizowano sale lekcyjne, pokój nauczycielski, sekretariat Liceum oraz gabinet Dyrektora. Odnowione zostały również klatki schodowe, korytarze i szatnia. Założono także nowe pokrycie dachu nad całą Szkołą, a przed budynkiem powstał parking. W trosce o bezpieczeństwo uczniów w placówce zamontowano i uruchomiono monitoring.
I Liceum Ogólnokształcące od początku istnienia dynamicznie się rozwija, a o jego wysokim poziomie świadczą tysiące absolwentów, z których większość kontynuuje naukę na wyższych uczelniach. Przyczyny popularności to przede wszystkim wysokie wyniki egzaminu maturalnego. Szkoła osiągała i nadal osiąga najlepsze wyniki w powiecie i plasuje się na wysokich pozycjach wśród liceów w województwie kujawsko – pomorskim.
W rankingu przygotowanym przez Kujawsko – Pomorskie Kuratorium Oświaty w Bydgoszczy I Liceum Ogólnokształcące zajęło X miejsce w województwie pod względem średniej wyników uzyskanych przez uczniów na poziomie podstawowym i rozszerzonym Nowej Matury, która odbyła się w roku szkolnym 2002/2003.W tym samym rankingu Szkoła na poziomie rozszerzonym z języka polskiego uplasowała się na I miejscu.
Licealiści corocznie uczestniczą w olimpiadach, konkursach z zakresu różnych dyscyplin wiedzy. Biorą również udział w zawodach sportowych, w tym w znacznej mierze na szczeblu wojewódzkim. Liczne sukcesy są zasługą nie tylko zdolnej młodzieży, ale również doskonale wykwalifikowanej kadry, która zachęca młodzież do dodatkowej pracy w ramach tzw. kół przedmiotowych. Wysoki poziom kształcenia w Liceum podkreśla ogólnopolski ranking szkól ponadgimnazjalnych zorganizowany przez miesięcznik „Perspektywy” i dziennik „Rzeczpospolita”, opublikowany 6 stycznia 2009 roku, w którym I LO zajęło 271. miejsce w Polsce i 20. w województwie kujawsko – pomorskim. Z kolei w 2013 roku I Liceum Ogólnokształcące znalazło się wśród 500 najlepszych liceów w Polsce i tym samym otrzymało tytuł „Brązowej Szkoły 2013”.W 2018 roku, w tym samym rankingu, placówka uplasowała się na 26. miejscu wśród liceów ogólnokształcących województwa kujawsko – pomorskiego. Ogromnym sukcesem Liceum był zajęcie 12. miejsca w województwie kujawsko – pomorskim w rankingu „Gazety Pomorskiej”(2016r.), który uwzględniał wyniki egzaminu maturalnego.
Jest to dowód, że Szkoła za priorytet przyjmuje utrzymanie najwyższego poziomu kształcenia i wychowania. 14 października 2013 roku I Liceum Ogólnokształcące im. Braci Śniadeckich zostało wyróżnione przez Sejmik Województwa Kujawsko – Pomorskiego Medalem Honorowym za zasługi dla województwa kujawsko – pomorskiego.
O wysokim poziomie kształcenia w żnińskiej placówce świadczą również raporty końcowe z ewaluacji zewnętrznej przeprowadzonej przez Kujawsko – Pomorskie Kuratorium Oświaty w Bydgoszczy w 2012 oraz w 2017 roku. Pierwszy z nich dotyczył czterech obszarów: „Analizuje się wyniki sprawdzianu, egzaminu gimnazjalnego, egzaminu maturalnego i egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe” , „Uczniowie nabywają wiadomości i umiejętności”, „Uczniowie są aktywni” oraz „Respektowane są normy społeczne. We wszystkich tych zakresach Liceum otrzymało wysoki bądź bardzo wysoki stopień wypełnienia wymagań. Pięć lat później Szkoła otrzymało wysoki stopień spełnienia wymagań w badanych wówczas dwóch obszarach: „Kształtowane są postawy i respektowane są normy społeczne” oraz „Szkoła lub placówka wspomaga rozwój uczniów z uwzględnieniem ich indywidualnej sytuacji”.
Szkoła uczestniczy także w projektach edukacyjnych współfinansowanych z funduszy Unii Europejskiej oraz środków Urzędu Marszałkowskiego w Toruniu. W latach 2003 – 2018 przystąpiono do pięciu takich przedsięwzięć. Dzięki nim uczniowie rozwijali kompetencje kluczowe, poznali „małą Ojczyznę”, odbywali płatne staże, zdobywając praktyczne umiejętności. Baza dydaktyczna Szkoły wzbogaciła się o sprzęt komputerowy i elektroniczny oraz inne pomoce.
Placówka jest nadal instytucją integrująca się ze środowiskiem lokalnym, czego przykładem są obchody jubileuszu istnienia Liceum zorganizowane z inicjatywy dyrektora Szkoły – mgr Andrzeja Kurka.
31 czerwca 2008 roku Liceum obchodziło 85 – lecie istnienia. Na spotkanie zaproszono absolwentów Szkoły, nauczycieli oraz pracowników. Uroczystość poprzedziło okolicznościowe nabożeństwo, które odbyło się w parafii pod wezwaniem św. Floriana. Ważną częścią obchodów było odsłonięcie obelisku z popiersiami patronów Szkoły – Jana i Jędrzeja Śniadeckich, autorstwa żnińskiego artysty – Zbigniewa Dolskiego. Następnie uroczysty orszak, który tworzyli absolwenci i zaproszeni goście, udał się do kina „Pałuczanin”, by obejrzeć premierę filmu Tomasza Groneta „Czas omija miejsca, które pamiętamy”. Uroczystość uświetnił również program artystyczny przygotowany przez uczniów Liceum pod opieką nauczycielki języka polskiego – mgr Joanny Frajtag.
Następny jubileusz związany z 90 – leciem istnienia żnińskiej placówki, połączony z Dniem Patrona Szkoły, braci Śniadeckich, celebrowano 31 maja 2013 roku. Z tej okazji przygotowano specjalną publikację zatytułowaną „Dawniej i dziś. 90 lat Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Braci Śniadeckich w Żninie”, mającą zarówno charakter dokumentalny, jak i wspomnieniowy. Obchody poprzedziła msza św. w intencji pracowników, uczniów i absolwentów Szkoły, następnie w hali sportowej odbyła się uroczysta akademia. Były też spotkania w klasach oraz zwiedzanie Liceum. W obchodach wzięło udział blisko 600 gości, wśród których najstarszą absolwentką Szkoły z 1939 roku była Jadwiga „Wita” Derech. Jubileusz zakończył się wspólnym biesiadowaniem w restauracji „Parkowa”.
Rok 2018 jest dla Szkoły wyjątkowy, gdyż szacowna Jubilatka będzie obchodzić 95 – lecie istnienia. Przygotowując się do kolejnego jubileuszu, 29 grudnia 2017 roku wychowankowie Szkoły powołali Stowarzyszenie Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego im. Braci Śniadeckich, którego celem jest wspieranie działań promujących placówkę oraz, między innymi, popularyzacja historii, tradycji Szkoły oraz sylwetek słynnych absolwentów Liceum. Przedstawicielem stowarzyszenia została mgr Monika Mierkiewicz.
Ważne miejsce w życiu Szkoły odgrywa również kultywowanie pamięci tych osób, które tworzyły jej historię – zmarłych nauczycieli i pracowników.
Najnowsze dzieje Liceum to nie tylko świadomość tradycji, popularyzacja sylwetki patronów i ich dorobku, ale również starania, by zachować więź z miejscami im bliskimi.. W tym celu nawiązano współpracę z Liceum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach na Litwie. W Jaszunach, w rejonie solecznickim, pochowany został jeden z patronów - Jan Śniadecki.. Podczas wspólnego spotkania dyrektora Szkoły – mgr Andrzeja Kurka z wicedyrektor Szkoły Średniej w Solecznikach- panią Leokadią Palewicz ustalono zasady współpracy między placówkami. Poza wzajemnym wsparciem i wymianą doświadczeń, ważnym elementem umowy partnerskiej jest integracja młodzieży, między innymi, na gruncie sportowym. Z inicjatywy dyrektora, od grudnia 2004 roku, młodzież żnińskiego Liceum cyklicznie uczestniczy w turniejach koszykarskich, rywalizując z rówieśnikami ze Szkoły Średniej im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach.
Lata 2003 – 2018 charakteryzuje wyjątkowe bogactwo form i duża różnorodność działalności kulturalnej. Większość imprez, związanych z utrwaloną już przez lata tradycją, przetrwało próbę czasu. Do nich zaliczyć można Dzień Komisji Edukacji Narodowej, Dzień Kobiet, studniówkę czy otrzęsiny. Nowego charakteru nabrały: Dzień Patrona Szkoły, Święto Konstytucji Trzeciego Maja oraz Święto Niepodległości. Obywatelsko – patriotyczne wychowanie młodzieży to istotna funkcja Liceum, szczególnie jeśli służy również integracji z lokalnym społeczeństwem. Niewątpliwie taki charakter ma organizowane w ramach obchodów 11 listopada „Pałuckie niepodległościowe gotowanie”, wspólny projekt I Liceum Ogólnokształcącego i ZSE–H w Żninie.
W życiu Szkoły pojawiły się również nowe przedsięwzięcia, takie jak walentynki, Dzień Chłopca, Tydzień Muzyczny czy „Dzień Otwarty” promujący placówkę w środowisku lokalnym. Trwale wpisały się już w tradycję szkolną: jarmark bożonarodzeniowy, Powiatowy Konkurs Recytatorski w języku angielskim oraz niemieckim (organizatorzy: mgr Joanna Dobosz, mgr Beata Kujawa oraz mgr Anna Wika), Dni Kultury Krajów Anglojęzycznych (pomysłodawczyni projektu - mgr Anna Kolasińska), oraz wyjazdy do Opery Nova w Bydgoszczy (inicjator - mgr Jarosław Pluciński), stając się elementem ubarwiającym rzeczywistość szkolną.
W szkole kształtowane są również postawy wrażliwości i otwartości na potrzeby innych. W Liceum ożywioną działalność prowadzi Szkolny Klub Wolontariusza (opiekun mgr Małgorzata Żurek). Młodzież co roku angażuje się w przygotowanie „Szlachetnej paczki”, bezinteresownie niesie też pomocy innym. To z inicjatywy uczniów, Miłosza Kussa i Dariusza Kurka, przy ogromnym zaangażowaniu dyrektora Szkoły, w Żnińskim Domu Kultury, 20 października 2004 roku, zorganizowano Wielką Akcję Charytatywną, podczas której zbierano środki na rehabilitację Michała Zięby, chłopca cierpiącego na zanik mięśni.
Przez te wszystkie lata ogół młodzieży zrzeszał Samorząd Uczniowski. Pierwsze wzmianki o tej uczniowskiej organizacji pochodzą z lat 1928/1929. Organizacja Seniorów, bo taką nosiła wówczas nazwę, złożona była z wyłonionego w każdej klasie seniora i jego zastępcy, którzy zajmowali się przede wszystkim zapewnianiem ładu i porządku w placówce. Obecnie to prężnie działający organ zajmujący się współtworzeniem wymienionych w szkicu akcji i imprez okolicznościowych. To również organizacja opiniująca ważne dla życia Szkoły decyzje.
Szacowna Jubilatka na przestrzeni 95 lat podlegała i nadal podlega zmianom, dostosowując się do ogólnopolskich przemian oraz reform oświaty. Jednak zawsze, bez względu na czasy i panujący system polityczny, była szanowana i doceniana przez lokalne społeczeństwo. Pomimo upływu lat nadal kultywowane są w Niej tradycje, które łączą pokolenia.